xrysopoulos 2020n

ΡΟΗ 24/7:

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Η επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα και στη Θράκη απέδειξε δύο πράγματα: το κόμπλεξ της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας και την αλαζονεία του Τούρκου προέδρου. Κι αν δεν μπορούσαμε να περιμένουμε σοβαρή εκπροσώπηση από έναν ανεπαρκή πρωθυπουργό, τουλάχιστον είχαμε λόγους να εμπιστευόμαστε την πολιτική πείρα του προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος, ως νομικός σύμβουλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή και ως υπουργός του Κωστάκη του συνεπώνυμου, θα έπρεπε να ξέρει πώς να αντιμετωπίσει την αυθάδικη συμπεριφορά του εκκολαπτόμενου σουλτάνου.

Όμως, τόσο ο Τσίπρας, με την αμήχανη αντιπαράθεσή του, όσο και ο Παυλόπουλος, με τη μουδιασμένη επιφυλακτικότητά του, επέτρεψαν στον Ερντογάν να αμφισβητήσει άκομψα την ανεξαρτησία της ελληνικής Δικαιοσύνης και να εγείρει, άνευ λόγου, θέματα που έχουν τελεσιδικήσει με τη Συνθήκη της Λωζάνης, όπως και άλλα που αποτελούν πάγιες θέσεις της ελληνικής διπλωματίας! Κι ας μπορούσαν να τον προλάβουν, με το επιχείρημα ότι, όσο διαρκεί η παράνομη παρουσία τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο και όσο συνεχίζονται οι προκλητικές διεκδικήσεις της Τουρκίας επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και του ελληνικού εναέριου χώρου, καμιά συζήτηση για κανένα ζήτημα δεν γίνεται. Αλλά πώς να συμβεί κάτι τέτοιο, όταν, κατά τις επίσημες συναντήσεις τους, η «γλώσσα» των σωμάτων τους αποκάλυπτε τη διαφορά των πολιτικών τους μεγεθών; Ο Ερντογάν με ανοιχτές της αρίδες του, σαν να ήταν αραγμένος στο σαλόνι του σαραγιού του, και οι Τσίπρας και Παυλόπουλος ζαρωμένοι στις πολυθρόνες τους, σαν υφιστάμενοι που ενημέρωναν το αφεντικό τους, έδιναν την εντύπωση ότι οικοδεσπότης ήταν ο Ερντογάν και επισκέπτες οι δικοί μας!

Επί της ουσίας τώρα: ποιος ήταν ο σκοπός αυτής της συνάντησης; Ποια εθνικά μας συμφέροντα θα προωθούνταν, ώστε, εν μέσω της πολιτικής μας ύφεσης, να ανεχτούμε την επίδειξη ισχύος του Τούρκου προέδρου; Δεν μας έφταναν οι προκλήσεις των Αλβανών εθνικιστών περί Τσαμουριάς και η ανακίνηση του θέματος για την ονομασία των Σκοπίων, έπρεπε να αβαντάρουμε και τους μουσουλμάνους της Θράκης στην προσπάθειά τους να αναγνωριστούν ως τουρκική μειονότητα, όταν υπάρχει το ιστορικό προηγούμενο του εκπατρισμού 150.000 Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης; Τελικά, αφήσαμε τον Ερντογάν να κάνει πολιτική “μες στο σπίτι μας”, αφενός, για να σπάσει την απομόνωσή του από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και, αφετέρου, για να αποδείξει στον λαό του ότι η ηγεμονία του έχει πέραση και στο Εξωτερικό. Ζητούσε άλλοθι αναγνωρισιμότητας, σε μια δύσκολη προσωπική του πολιτική περίσταση, και του το δώσαμε αφειδώς και αφελώς!

Όπως αποδεικνύεται, ο ερασιτεχνισμός της κυβέρνησής μας, μετά από τα δείγματα γραφής στην οικονομική και στην κοινωνική πολιτική της, επεκτείνεται και στον νευραλγικό χώρο των εθνικών μας θεμάτων. Κι αν δεν απαλλαγούμε σύντομα απ’ αυτήν, κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει σε τι περιπέτειες ενδέχεται να μπούμε, την εποχή μάλιστα που η ασταθής διεθνής συγκυρία απαιτεί σθεναρή πολιτική και λαϊκή ομοψυχία.

Υ.Γ. Θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε τον “ραγιαδισμό” της κυβέρνησης, αν λαμβάναμε υπόψη την έμμεση προτροπή του Ερντογάν προς τους μουσουλμάνους της Θράκης: «Η Τουρκία έχει τέσσερις βουλευτές (3 ΣΥΡΙΖΑ και 1 ΔΗΣΥ) στην ελληνική Βουλή, που θα μπορούσαν να κάνουν πολλά πράγματα…» (Σ.σ.: ίσως και να ρίξουν την κυβέρνηση, ας πούμε…)

Τελευταία τροποποίηση στιςΣάββατο, 09 Δεκεμβρίου 2017 19:21
επιστροφή στην κορυφή
WATERCURE2