Logo
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Αχ ρε κοριτσάκι, πλήρωσες πολύ ακριβά το παραμύθι αυτού του έρωτα

tumblr oevw1rz2ON1vhha5eo1 1280

Τέσσερις τοίχοι, γυαλιά σπασμένα, σκορπισμένα στο πάτωμα.


Φωτογραφίες σκισμένες και γράμματα.
Εικόνες μιας ουτοπίας που χτίστηκε σε όρκους απατηλούς και φρούδες ελπίδες.
Ποτάμι τούτος ο έρωτας και κύλησε…
Χυθηκε ολόκληρος σε μια θάλασσα με ψέμματα!
Κι εσύ ναυαγός στη μέση του ”πουθενά”!
Στα χέρια σου ένα τσιγάρο αναμμένο που σιγοκαίει κι η κάφτρα του σβήνει πάνω στην ψυχή σου.
Οι αναμνήσεις τυλίγονται με τον καπνό και πνίγονται.
Τις πνίγει η ίδια η φωνή του, εκείνη που κάποτε λάτρεψες και που απόψε ζωντανεύει μόνο μέσα σε ένα άψυχο μηχάνημα.
Ένα μήνυμα ηχεί ξανά και ξανά.
”Σ’ αγαπώ ”, σου λέει.
”Σ’αγαπώ, μα δεν μπορώ. Λυπάμαι, πρέπει να καταλάβεις. Συγγνώμη.”
Συγγνώμη, και μετά σιωπή!
”Συγγνώμη ” ρε παιδί μου, που σου πούλησε τόσο φτηνά τον έρωτα!
”Έλα, πάρε κοριτσάκι! Πρώτο πράμα σου λέω! Σου υπόσχομαι παραδείσους!”
Κι εσυ τσίμπησες το δόλωμα! Αχ ρε κοριτσάκι…
Πόσο άβγαλτη ήσουν στις αγάπες!
Τον σνιφαρες ολόκληρο τον έρωτα, μέχρι που κάηκαν τα κύτταρα του μυαλού σου.
Κι όσο εκείνος αλήτευε πάνω στην ψυχή σου, εσύ ονειρευόσουνα ταξίδια μακρινά πάνω σε ροζ συννεφάκια!
Ταξίδια για σένα και για εκείνον, που ορκιζότανε πως στα χέρια τα δικά σου άνθιζε ολόκληρη η ζωή του… Ζωή που δεν καρποφορούσε στα ξεραμένα του χώματα.
Κι εσύ τον πιστεψες… Μα δεν ήτανε πότε ζωή για σένα! Μέσα της δε χωρούσες! Δεν το κατάλαβες;
Δεν το κατάλαβες πως, αγάπη μου, δεν υπάρχουν γάμοι συμβιβασμένοι…
Υπάρχουν μόνο γάμοι βολεμένοι και συμβιβασμένοι εραστές!
Και σε αυτήν την αναμέτρηση μαντέψε ποιος είναι ο νικητής!
Ή καλύτερα, μάντεψε ποιος είναι ο χαμένος σε αυτό το τρίγωνο των Βερμούδων!
Μαντέψε ποιον καταπίνει η θάλασσα! Ερωτευμένες σκέψεις κυνηγούσαν μιαν ουτοπία.
Μα στο τέλος της διαδρομής το μόνο που απομένει είναι πτώματα!
Κουρασμένα σώματα κι άδειες ψυχές, ναυάγια στα βάθη της αυταπάτης…
Γιατί; Γιατί δε ρώτησες, αφού δεν ήξερες; Γιατί; Κάνεις δε θέλει, αγάπη μου, να ζορίζεται!
Ήταν πιο εύκολο να του ταΐζουν την ανοστιά στο στόμα, πάρα να κυνηγήσει το φιλέτο που λαχταρούσε… Χόρτασε! Τεμπέλικο ον ο άνθρωπος. Τεμπέλικο και ύπουλο!
Γιατί όσο προσπαθεί να γεύεται φιλέτα, πετάει στα πόδια του τα ψίχουλα, για να κοπιάζουν να χαϊδεύονται πεινασμένοι εραστές!
Κι έτσι τους ξεγελά. Με ψίχουλα!
Και το πιο τραγικό είναι πως περιμένει κι ένα ”ευχαριστώ” για την τόση μεγαλοψυχία του! Μα εγώ ξέρω!
Ξέρω πως η πίκρα στην ψυχή σου δεν είναι για τα ναυαγισμένα όνειρα…
Θα πλάσεις καινούργια! Μήτε για την αγάπη του που ήταν τόσο λίγη.
Άλλωστε, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του ήταν από την αρχή! Το μόνο που σε καίει είναι ο χαμένος χρόνος…
Ο τόσο πολύτιμος χρόνος που άσκοπα ξόδεψες και πέταξες στο κενό! Τίποτε άλλο. Τίποτε άλλο… ”

Γράφει η Δώρα Σαμαρά

http://wp.loveletters.gr/

Τελευταία άρθρα από τον/την Κορίνα Ζολλά

Halkidikifocus 2014-2020