ΡΟΗ 24/7:

ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ

Πόσες πιθανότητες έχουν: ένας λευκός κι ένας μαύρος να γίνουν ομοιόχρωμοι, ένας έξυπνος κι ένας ηλίθιος να συνεννοηθούν, ένας νάνος κι ένας γίγαντας να κάνουν την ίδια καριέρα στο Μπάσκετ;

Βλέπουμε τους δρομείς να ξεκινούν την ίδια στιγμή από την ίδια αφετηρία, αλλά να καταλήγουν στο τέρμα με διαφορετικό χρόνο, τους μαθητές μιας τάξης να παρακολου­θούν την ίδια διδασκαλία, αλλά να έχουν διαφορετικές επιδόσεις...

Τα παραδείγματα της ανθρώπινης «ποικιλίας» είναι πάμπολλαδιαφορετική σωματική διάπλαση, διαφορετικό χρώμα, διαφορετικοί χαρακτήρες, διαφορετικά προτερήματα, διαφορετικά ενδιαφέροντα, διαφορετικό DNA. Όμως, τα μέλη μιας κοινωνίας μπορούν και συνυπάρχουν αρμονικά στο ίδιο περιβάλλον, αφού η ανομοιότητά τους εκφράζεται με τις ιδιαίτερες ικανότητές τους, που μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά. Διό­τι ο διαφορετικός δεν ταυτίζεται με τον άνισο, δηλαδή δεν είναι κατ' ανάγκην ανώτερος ή κατώτερος των υπολοίπων, αλλά αυτός που εκδηλώνεται με άλλον τρόπο ή σε άλλο χώ­ρο δράσης. Ένας καθηγητής Γεωπονίας σαφώς και υπερέχει σε θεωρητικές γνώσεις από έναν αγράμματο αγρότη, αλλά χωρίς τον αγρότη γεωργία δεν υπάρχει. Ένας μηχανικός μπορεί να φτιάξει το πιο γρήγορο αυτοκίνητο, αλλά ο οδηγός του οχήματος είναι αυτός που θα αναδείξει την ταχύτητά του.

Η εξομοίωση των πολιτών, και μάλιστα με «προκρούστεια» μέθοδο, αποτελεί ουτοπία, καθώς αντίκειται στην ανθρώπινη φύση, και καθιστά γραφικό (στην καλύτερη περίπτω­ση) τον προσανατολισμό κάποιων ιδεολογιών σ' αυτόν τον στόχο. Εξάλλου, όπου δοκι­μάστηκε αυτό το "όραμα", απέτυχε οικτρά, με εκατομμύρια θύματα στο βωμό αυτής της λανθασμένης εμμονής.

Το ζητούμενο σε μια ευνομούμενη κοινωνία δεν είναι να εξαναγκαστούν οι πολίτες της σε ισότητα, με το ψαλίδισμα της όποιας υπεροχής τους, αλλά να εξασφαλιστούν για όλους ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες (ισονομία), τις οποίες ο κάθε πολίτης θα ανα­πτύξει ανάλογα με τις δεξιότητές του. Αντί να κοπούν τα πόδια των ψηλών (για να νιώ­θουν άνετα οι κοντοί), να μεγαλώσει τεχνητά το ανάστημα των κοντών, ώστε να έχουν το ίδιο οπτικό πεδίο με τους ψηλούς. Η δίκαιη κατανομή υποχρεώσεων και απολαβών δια­μορφώνει τις ιδανικές συνθήκες για μια αρμονική συμβίωση, η οποία επιτρέπει στον κα­θένα να αναπτύξει ελεύθερα την ιδιαιτερότητά του ως συνιστώσα μιας κοινόκτητης ευτυ­χίας. Διότι σε έναν χώρο συλλογικό, όπως η κοινωνία, κάθε ατομική προσπάθεια, για να πετύχει, χρειάζεται την ανοχή ή τη συμμετοχή των συμπολιτών-συνεργατών (βλέπε περι­πτώσεις εργοδότη - εργαζομένων, στρατηγού - στρατιωτών κ.λπ.)

Επομένως, αντί να παρεμποδίζουμε κακεντρεχώς την πρόοδο των ικανών, για να ικα­νοποιήσουμε τη μισαλλοδοξία μας, πρέπει να ενθαρρύνουμε την προσπάθειά τους, όν­τας σίγουροι ότι η εξέλιξή τους θα αναβαθμίσει και τα δικά μας δεδομένα, αφού, ως γνω­στόν, «μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα».

επιστροφή στην κορυφή