ΡΟΗ 24/7:

Στ. Βαλιάνος: Διπλωματία ή Δικαιοσύνη στην Τουρκία;

val vivliothiki

Άρθρο του Περιφερειακού Συμβούλου Κεντρικής Μακεδονίας και Δικηγόρου Στέλιου Βαλιάνου

Αν ξεχώριζα δύο ζητήματα από την απελευθέρωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών από τις φυλακές της Τουρκίας:

Το πρώτο θα ήταν το σταθερά υψηλό φρόνημα τους, πριν τη σύλληψη τους, κατά τη διάρκεια της παράνομης κράτησης τους και μετά την απελευθέρωση τους.
Μεγαλείο ανδρός.
Μάλιστα εις εκ των δύο φέρεται να ζήτησε από την οικογένεια του "να μην παρακαλέσουν κανένα για την αποφυλάκιση του", γεγονός που δείχνει ότι ακόμα και κατά τη διάρκεια της φυλάκισης τους και σε συνθήκες αβεβαιότητας για την τύχη τους απέκτησαν πλήρη συνείδηση της ιστορικά ηρωικής συγκυρίας που ήρθε ξαφνικά στη ζωή τους.
Καταλάβαιναν ότι τις ημέρες εκείνες έγραφαν ιστορία και για τον εαυτό τους και για το ελληνικό στράτευμα, αλλά και για το συλλογικό εθνικό συναίσθημα που πάντα θα χρειάζεται ηρωικές φιγούρες για να πορεύεται στους αιώνες.
Και είναι σπουδαίο ότι όλο αυτό δεν ήθελαν να το θολώσουν , δεν ήθελαν να το αμαυρώσουν. Παρέμειναν αγέρωχοι κι έτσι θα τους θυμόμαστε πάντα.

Το δεύτερο που πρέπει κατά τη γνώμη μου να εντοπισει κανείς είναι μια προβληματική στο γεγονός του να υπερτονιζεται ότι η απελευθέρωση τους ήταν αποτέλεσμα διπλωματικών διεργασιών.
Μάλιστα αυτό εκφέρεται και επισήμως από δήλωση του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών ο οποίος μίλησε για "νίκη της διπλωματίας" (και άρα της πολιτικής).

Ίσως να μην γίνεται άμεσα αντιληπτό αλλά μέσω τέτοιων δηλώσεων ουσιαστικά αποδεχόμαστε εν τοις πράγμασι, τόσο εμείς όσο και η Διεθνής Κοινότητα, ότι στην Τουρκία δεν υπάρχει Δικαιοσύνη και μάλιστα ανεξάρτητη και οτι όλα τα ζητήματα κρίνονται σε πολιτικό επίπεδο και οι πάσης φύσεως αποφάσεις εκπορεύονται τελικά από τον πανίσχυρο Τούρκο Πρόεδρο.
Αποδεχόμαστε δηλαδή ότι η παρέμβαση της τουρκικής κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη είναι άμεση και καθολική.

Όμως οι Έλληνες αξιωματικοί τελικά ήταν στα χέρια της Δικαιοσύνης ή στα χέρια της διπλωματίας;
Θα πρέπει να πάψει η Διεθνής Κοινότητα να υπολογίζει στην Τουρκική Δικαιοσύνη;
Αποδέχεται de facto την έλλειψη διάκρισης εξουσιών στη γείτονα;
Και ποιες οι συνέπειες στις ενταξιακές της διαδικασίες;
Η Ελληνική κυβέρνηση αγνωρίζει την ύπαρξη καθεστώτος όταν επιχαίρει ότι στην περίπτωση μιας δικαστικής υπόθεσης... κέρδισε η διπλωματία, δηλαδή η πολιτική επίλυση του ζητήματος;
Στο εξής η λύση πάσης φύσεως δικαστικού ζητήματος με την Τουρκία θα επιδιώκεται διπλωματικά και πού καταλήγει αυτό;
Και αν παρ' ελπίδα η Ελληνική Δικαιοσύνη εξέδιδε στην Τουρκία τους οκτώ αξιωματικούς που ζήτησαν άσυλο στη Χώρα μας, η Ελληνική κυβέρνηση θα επιδίωκε κέρδη από την Τουρκία καθώς θα είχε ικανοποιηθεί το αίτημα της και θα επρόκειτο και πάλι για "νικη της διπλωματίας";
Επικίνδυνα πράγματα...

Κατά τη γνώμη μου η μόνη πίεση που θα πρέπει να δέχεται διαχρονικά η Τουρκία από το δυτικό κόσμο είναι για την καθολική και αδιαπραγμάτευτη τήρηση των κανόνων δικαίου, σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και στις περιπτώσεις που η εφαρμογή του δικαίου δεν εξυπηρετεί την εξωτερική της πολιτική. Τότε θα αποδείξει ότι πλησιάζει στα πρότυπα των πολιτισμένων χωρών.
Άλλως θα πρέπει παγκοίνως να θεωρείται μια τριτοκοσμική Χώρα που η συμμετοχή της στους διεθνείς οργανισμούς σθεναρά θα αποκρούεται.

επιστροφή στην κορυφή