ΡΟΗ 24/7:

Η «Τελευταία φορά» στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς

Dyom LmXcAAyAok

Με θέμα τη νόσο Alzheimer

Το βραβευμένο θεατρικό έργο «Τελευταία Φορά» της Γεωργίας Βεληβασάκη, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αθυρίδη, παρουσιάζουν το ο βραβευμένο θεατρικό έργο «Τελευταία Φορά» της Γεωργίας Βεληβασάκη, με την αιγίδα της Ελληνικής Εταιρίας Νόσου Alzheimer και Συγγενών Διαταραχών και με την υποστήριξη του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Η παράσταση ανεβαίνει την Παρασκευή 22, το Σάββατο 23, την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου και την Παρασκευή 1, το Σάββατο 2, την Κυριακή 3 Μαρτίου, στις 21.30, στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη».
Πρόκειται για ένα δυνατό έργο με θέμα τη νόσο Alzheimer, βραβευμένο το 2017 από την Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος. Παρουσιάστηκε, στην πρώτη του εκδοχή, σε παραγωγή του Ιδρύματος "Μιχάλης Κακογιάννης", τον Φεβρουάριο του 2018, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές και καταφέρνοντας να συγκινήσει τους θεατές.
Στο έργο παρακολουθούμε ένα ζευγάρι, Αυτόν και Αυτήν, καθώς βουλιάζουν σ’ έναν κόσμο λησμοσύνης, χάνοντας σιγά-σιγά την επαφή τους με την πραγματικότητα. Αυτός, επιστήμων-βροχοποιός, μετατρέπεται σ’ έναν άνθρωπο χωρίς μνήμη και χωρίς ταυτότητα. Δίπλα του Αυτή, τον φροντίζει και τον ακολουθεί στην καταβύθισή του. Ο Γιος, ο Προϊστάμενος, που αναζητά ένα χαμένο επιστημονικό αρχείο μεγάλης σημασίας, ο Γιατρός, και ο κύριος Τάδε, τρόφιμος του Κέντρου Ανοϊκών συμπληρώνουν το μωσαϊκό των χαρακτήρων.

Λίγα λόγια για το έργο

Το έργο αναφέρεται στο ζήτημα της απώλειας της μνήμης λόγω εκφυλισμού των εγκεφαλικών κυττάρων από την νευρολογική ασθένεια Αλτσχάιμερ. Το θέμα προσεγγίζεται με ευαισθησία, αλλά και με χιούμορ. Μέσα από τέσσερις εικόνες, διαφαίνονται τα στάδια της ασθένειας του Αλτσχάιμερ, η αγωνία, οι μεταπτώσεις και η μεταμόρφωση του χαρακτήρα του ασθενή, καθώς και η αντιμετώπιση της κατάστασης από τη σύζυγο, η οποία έχει αναλάβει τη φροντίδα του. Το σκηνικό λιτό, ένα δωμάτιο σπιτιού που, έως το τέλος του έργου, μεταλλάσσεται σε δωμάτιο κλινικής. Η παρουσία και εναλλαγή των αυτοπροσωπογραφιών του ζωγράφου William Utermohlen (ο οποίος κατά τη διάρκεια της ασθένειάς του αποτύπωνε τον εαυτό του στον καμβά για να καταδείξει τη μεταβολή στον τρόπο που αντιλαμβανόταν ο ίδιος την εικόνα του στον καθρέφτη) λειτουργεί ως πρόληψη και ως μέσο έκφρασης της αγωνίας του ήρωα γι’ αυτό που του συμβαίνει.
Η ίδια η συγγραφέας λέει: «Αρχή της έμπνευσής μου ήταν ο φόβος του αναπότρεπτου βυθίσματος στη λήθη, σ’ έναν κόσμο ανοίκειο, αποκομμένο από την πραγματικότητα. Η εικόνα των αγαπημένων προσώπων να θολώνει μέρα με την ημέρα. Τα πράγματα να αφανίζονται σ’ έναν γκρεμό που δεν βλέπεις. Η ζωή να αποστερείται το περιεχόμενο και το νόημά της. Ακόμη και οι λέξεις να τελειώνουν κάποτε. Και τότε, δεν μοιάζεις παρά με ένα έντρομο έντομο στον τοίχο του δωματίου, που αναζητά ένα ανοιχτό παράθυρο…».

Συντελεστές:
Κείμενο: Γεωργία Βεληβασάκη
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Αθυρίδης
Σκηνικά / Κοστούμια: Αθανάσιος Κολαλάς
Πρωτότυπη Μουσική: Κωνσταντίνος Αθυρίδης
Επιστημονική Επιμέλεια: Δρ Γεώργιος Βλάχος
Σχεδιασμός φωτισμού: Στέλιος Τζολόπουλος

Παίζουν:
Σπύρος Σαραφιανός
Βανέσσα Μπαρρέ
Δημητρης Ελιας

Συνεργάτες:
Βοηθός Παραγωγής: Αναστασία Τιτοπούλου
Φωτιστής: Άρης Δελής
Ηχολήπτης θεάτρου: Λεωνίδας Μπεϊλής
Music Pre-production: Διαμαντής Καραγιαννακίδης
Ηχογραφήσεις-μίξεις: Γιάννης Μαυρίδης studio CUE
Φωτογράφιση: Λευτέρης Τσινάρης
Video-Video Editing: Βούλα Σιδερίδου
Αφίσα-Πρόγραμμα: Χρήστος Καριέτης
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Ελένη Σκάρπου.

επιστροφή στην κορυφή