xrysopoulos 2020n

ΡΟΗ 24/7:

ΚΑΙΝ ΚΑΙ ΑΒΕΛ

ή αιρετική αναθεώρηση της παλαιάς διαθήκης.

Το ότι είμαστε συνέχεια του Αδάμ και της Εύας είναι σίγουρα η μεγαλύτερη παραπλάνηση των παιδικών μας χρόνων. Δύο γυμνοί πρωτόπλαστοι, ένα μήλο, ένα φίδι και δύο φύλλα συκής. Ο άντρας και η γυναίκα. Οι προπροπροπαπούδες μας, σύμφωνα με τον κατηχητή των παιδικών μου χρόνων. Μία ξανθιά κοπελιά στα πρότυπα του Μποτιτσέλι και ένας καρδαμωμένος άντρας, που εμφανίζονται πίσω από την βλάστηση του παραδείσου με φτέρες να κρύβουν τα επίμαχα. Ψέματα! Το μεγαλύτερο ψέμα που ειπώθηκε ποτέ. Οι πρωτόπλαστοι ήταν άλλοι… Ο Κάιν και ο Αβελ.! Ίσως κάπου στην πορεία εμφανίστηκε η Εύα για να διαιωνιστεί το είδος και να δικαιωθεί ο κατηχητής μου εν μέρει.

Αδερφός να σκοτώνει τον αδερφό. Ο δυνατός να πονάει τον αδύναμο. Ο έχων την εξουσία να την ασκεί στον εξουσιαζόμενο. Ο πάνω και ο κάτω. Ανθρώπινο είδος σε όλο του το βιβλικό μεγαλείο. Άδικη Δικαιοσύνη της ισχύος και διαπλοκή .Ένα ανορθόδοξο γονιδιακό κληροδότημα που σίγουρα δεν οφείλεται σε κάποιο μήλο ή σε κάποιο φίδι. Κάιν και Αβελ. Οι πρωτομάστορες του είδους.

Και εγένετο φθόνος και ζήλεια. Και εγένετο διαπλοκή τρεφόμενη από συμφέροντα παντός είδους. Και εγένετο πόλεμος. Πολλοί πόλεμοι. Και ο απόγονος του Κάιν έφτιαξε παγίδες, ξύλινα βέλη, σιδερένια όπλα, τάφρους και υγρό πυρ, καταπέλτες και βόμβες. Ο απόγονος του Αβελ έσκαψε καταφύγια, χαρακώματα, άλλαξε πίστη ή άγιασε. Και εν καιρώ ειρήνης ο Κάιν συκοφαντούσε τον Αβελ και έσταζε για αυτόν χολή ερήμην του. Και αυτό μόνο μπορούσε να κάνει εν καιρώ Ειρήνης, γιατί δεν είχε το άλλοθι των εχθροπραξιών να τον σκοτώσει μια και καλή.

Ετσι το ανθρώπινο είδος , ανεξέλεγκτα εξελιγμένο πια, έφτασε να φθονεί την χαρά και να χαίρεται με την ψόφια κατσίκα του γείτονα. Να κοιτάζει πίσω από κλειστές κουρτίνες και «ματάκια» πόρτας ψάχνοντας την Αχίλλειο πτέρνα του άλλου- που αν δεν την βρει την εφευρίσκει- για να καλύψει το δικό του ατελές βάπτισμα από την Θέτιδα, την δική του αδυναμία.

Ετσι η διαπλοκή κρύφτηκε πίσω από ψεύτικες καλημέρες και καληνύχτες , μασκαρεμένη με μία επιτηδευμένη υπερκοινωνικότητα. Φτάνεις να αναρωτιέσαι αν είσαι ο Κάιν ή ο Αβελ. Αν αυτός που σου χαμογελάει σήμερα, χτες έσταξε χολή για σένα και τους δικούς σου. Γίνεσαι καχύποπτος ως Αβελ για να γλυτώσεις από την πέτρα του Κάιν ή παμπόνηρος ως Κάιν για να πετύχεις στο δόξα πατρί τον Αβελ και να τελειώνεις μια και καλή με αυτόν.

Ποιανού απόγονος είσαι, δεν θα το μάθεις ποτέ, άλλωστε όλοι μέσα μας κρύβουμε και το θεό και το διάολο. Το θέμα είναι ποιος φωνάζει πιο δυνατά στο αυτί σου και ποιος κάθεται πιο άνετα στον ώμο σου.

Φοβήθηκα τον άνθρωπο και ξάπλωσα σε ένα λάκκο με λιοντάρια σαν νέος Δανιήλ. Δεν χρειάστηκε να αναρωτιέμαι. Ήταν λιοντάρια, ήταν στη φύση τους να με κατασπαράξουν. Ο άνθρωπος με ξάφνιασε.

Τελευταία τροποποίηση στιςΠέμπτη, 24 Οκτωβρίου 2019 20:52

Τελευταία άρθρα από τον/την Ρακοσυλλέκτης

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « ΚΡΙΜΑ….
επιστροφή στην κορυφή
WATERCURE2