"Η συγγραφή ολοκληρώνει ένα βίωμα και το μεταφέρει γλυκά στους αναγνώστες"

Ασχολείται με τη δημιουργική γραφή από την εφηβεία της καταγράφοντας εικόνες, στιγμές, σκέψεις και προβληματισμούς. Αυτή η προσπάθεια που αριθμεί περισσότερα από πέντε χρόνια, ένα όνειρο γίνεται πραγματικότητα και "πιάνει λιμάνι" στο αγκυροβόλιο των Εκδόσεων "Πηγή". Η 19χρονη Θεσσαλονικιά, φοιτήτρια σήμερα του Ιόνιου Πανεπιστημίου, Μαρία Γιαννακίδου, φιλοξενείται σήμερα στο halkidikifocus.gr με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του πρώτου βιβλίου της με τίτλο "Μέχρι που πιάσαμε λιμάνι".

- Μαρία, θέλουμε να μας «συστήσεις» με το πρώτο σου βιβλίο. Τι επιφυλάσσει στους αναγνώστες;

✓ Μεγάλη δόση αλήθειας. Ρεαλισμό. Από μια οπτική πιο τρυφερή. Ελπίζω να αγγίξει κάθε ευαίσθητη χορδή, κάθε ψήγμα αθωότητας που παλεύει να σταθεί όρθιο στο παιδί που κρύβουμε μέσα μας. Είναι μικρό εξωτερικά, μα στα κείμενα του κρύβονται νοήματα που το "μεγαλώνουν". Γνωρίζω σίγουρα, πως επιθυμεί να ταξιδέψει παντού! Να αγκαλιαστεί από ανθρώπινα χέρια, μάτια και καρδιές.

- Η ιδέα πώς προέκυψε;

✓ Με γοητεύει χρόνια τώρα η ιδέα.. η επικοινωνία με τόσους, μοναδικούς ανθρώπους μέσα από τις σελίδες. Είναι μικρά κείμενα, αυτοτελή. Δεν επιθυμώ να δεσμεύσω τον πολύτιμο χρόνο του κόσμου, γιατί γνωρίζω πως μειώνεται όλο και περισσότερο μέρα με τη μέρα. Θα είμαι ευτυχής, αν το βιβλίο αυτό λειτουργεί σαν ένα ευχάριστο λογοτεχνικό διάλειμμα, ένα διαφορετικό ποιητικό ταξίδι.

- Πόσο συναρπαστικό είναι το ταξίδι της συγγραφής;

✓ Απερίγραπτο! Η έμπνευση αντλείται από τον κόσμο, από τη φύση, από τα συναισθήματα, από το σύστημα, από την κλιματική αλλαγή, από το σύμπαν κι από ένα φιλί πιο παθιασμένο από τα άλλα. Η τέχνη, σε κάθε μορφή της, χαρίζει στα παραπάνω μελωδία, ρυθμό, εικόνα, χρώματα, χορευτικές φιγούρες, μυρωδιές και πολλές πολλές λέξεις. Η συγγραφή, ολοκληρώνει μια ιδέα, ένα βίωμα, μια πληροφορία και τη μεταφέρει γλυκά στα αυτιά, όσων γνωρίζουν να ακούν.

- Ποια ήταν η πρώτη αντίδραση της οικογένειάς σου και των φίλων σου μόλις έμαθαν για την πρώτη συγγραφική σου προσπάθεια;

✓Η πρώτη πρώτη ήταν σίγουρα, έκπληξη. Μετά άρχισαν να εμφανίζονται ο ενθουσιασμός, η περιέργεια, ίσως και κάποιος θαυμασμός και περηφάνια. Εισέπραξα μεγάλη αποδοχή και θετική ενέργεια από τους δικούς μου ανθρώπους, οικογένεια και φίλους. Αγκάλιασαν το έργο αυτό, αλλά και γενικότερα την επιλογή μου να μεταφράζω τον κόσμο έτσι. Ένα από τα γεγονότα που με συγκίνησαν και με κινητοποιούν όποτε λέω να σταματήσω, είναι πως κι άλλα παιδιά (μικρότερα ή μεγαλύτερα σε ηλικία) έχοντας σαν αφορμή την κίνηση μου, έδωσαν μια ευκαιρία στο δικό τους συγγραφικό ταλέντο, το οποίο ο καθένας για προσωπικούς λόγους είτε δεν εμφάνιζε, είτε δεν καλλιεργούσε περαιτέρω.

-Πόσο ιδιαίτερα ήταν τα συναισθήματα όταν πήρες στα χέρια σου το βιβλίο σου;

✓ Ήθελα να ουρλιάξω. Είχα ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη. Μιλούσα μόνο για αυτό και δεν το άφηνα από τα χέρια μου. Αν είχε μιλιά, πιστεύω θα μου λέγε "Άσε με και λίγο ρε μαμά".

- Όπως αναφέρεται και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου ο Βαρδάρης σε έστειλε στην Κέρκυρα, όπου σπουδάζεις στο Τµήµα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Μίλησέ μας για τη ζωή σου ως φοιτήτρια;

✓ Ο “Βαρδάρης” κι ο “Ζέφυρος”, δύο αντίθετοι άνεμοι, ο ένας δυνατός και συχνά καταστροφικός κι ο άλλος γλυκός και πράος. Πάντα θα με συντροφεύουν. Όσον αφορά τη ζωή στην Κέρκυρα είναι πολύ όμορφη και μόνιμα καλοκαιρινή, έχω ακόμα να ανακαλύψω πολλές πτυχές του νησιού και ανυπομονώ. Όπως ανυπομονώ να δω καθηγητές και συμμαθητές από κοντά, ανθρώπινα.

- Σκέφτεσαι να συνεχίσεις αυτό που ξεκίνησε στο χώρο της δημιουργικής γραφής; Ενδεχομένως να δούμε και ένα νέο βιβλίο σου;

✓ Το μόνο που μπορώ να απαντήσω με σιγουριά είναι πως δεν θα σταματήσω να γράφω. Αν σταματήσω να μεταφράζω τον κόσμο μέσω της ποίησης και της λογοτεχνίας, δεν θα είμαι εγώ. Αποτελεί κάτι παραπάνω από ένα “κομμάτι” μου. Ευελπιστώ να συνεχίσω την πολύ όμορφη επαφή με τον κόσμο με τη βοήθεια των απτών αποκυημάτων της δημιουργικής γραφής. Η ανταλλαγή καλλιτεχνικών ερεθισμάτων, με πομπό και δέκτη τα βιβλία και τον κόσμο εναλλάξ, με κινητοποιεί για κάθε επόμενο γραπτό, για κάθε επόμενο βιβλίο.

Το βιβλίο

Μια πρωτότυπη συλλογή σκέψεων που μιλούν για συναισθήματα, εμπειρίες, αλλά και την πραγματικότητα με τρόπο που συνεπαίρνει και βάζει τον αναγνώστη σε σκέψεις και προβληματισμούς. Χωρισμένο σε τρία κεφάλαια με τίτλους παρμένους από ανέμους αλλά και τους κυρίαρχους των ανέμων και με τα κείμενα να ταιριάζουν στην ένταση του κάθε κεφαλαίου, από ήπια μέχρι και πιο ηχηρά. Η συγγραφέας κατάφερε να πάρει στιγμές από την πραγματικότητα και να τις αποτυπώσει με μοναδικό τρόπο στο χαρτί δίνοντας μια άλλη ματιά σε καθημερινές σκέψεις ή στιγμές της ζωής.

"Θυμάσαι ένα πρωί που ξύπνησες και αντί ν' ακολουθήσεις την πρωινή ρουτίνα, εσύ κοιτάχτηκες στον καθρέφτη και σκέφτηκες «τι συμβαίνει»; Ή εκείνη τη φορά που επέστρεφες από τη δουλειά κι αντί να ακολουθήσεις τη γνωστή μονότονη διαδρομή του λεωφορείου εσύ επέλεξες µια βόλτα µε τα πόδια; Όχι. Πού να θυμάσαι. Άνθρωπε, αφιέρωσες χρόνο για το «έξω» σου, και το «µέσα» σου τ' άφησες στ' ανείπωτα του χρόνου. Κι ο χρόνος πέρασε. Πέρασε κι η µέρα και έφτασε η νύχτα... Όσο σκεφτόµουν όλα αυτά και τα 'γραφα µε φύσαγε Βαρδάρης, Σαλονικιός άνεµος. Με όση δύναµη είχε, µε έστειλε στην Κέρκυρα, όπου ο γλυκός Ζέφυρος µε γαλήνεψε.

Πόσο αντέχει ο άνθρωπος να τον φυσάνε άνεμοι από δω κι από εκεί, όμως; Κάπου εκεί, λοιπόν, γνώρισα τον Αίολο. Δάμασα τις σκέψεις µου κρατώντας σφιχτά τ' ασκί του. Είδα το «σύµπαν», γεύτηκα τον «φόβο», άκουσα τη «σιωπή». Η «µπόρα» που ακολούθησε ξέπλυνε τα λόγια µου και τα "κανε βιβλίο".

Η συγγραφέας

Η Μαρία Γιαννακίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και έζησε 19 χρόνια. Πλέον, κατοικεί στην Κέρκυρα και σπουδάζει στο Τµήµα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερµηνείας του Ιονίου Πανεπιστηµίου. Από μικρή ηλικία της άρεσε να καταγράφει τις σκέψεις της. Στη συνέχεια, αυτό το χόμπι µεταφράστηκε σε συγγραφή βιβλίου.

halkidikifocus social

Twitter