ΡΟΗ 24/7:

Πως νιώθει άραγε ένα παιδί που έχει δυσλεξία;

dslks
Πως νιώθει άραγε ένα παιδί που έχει δυσλεξία;

Μπορεί,

  • να βλέπεις κάποια γράμματα ανάποδα ή αντίστροφα.
  • να βλέπεις το κείμενο να κινείται στη σελίδα.
  • να μην είσαι σε θέση να ξεχωρίσεις κάποια από τα γράμματα που μοιάζουν (π.χ. α-ο, 3-ε, β-θ, π-τ).
  • να βλέπεις τα γράμματα στο κείμενο να είναι ανακατεμένα και σε αταξία.
  • να βλέπεις τα γράμματα και τις λέξεις κολλημένες μαζί.
  • να αναγραμματίζεις τα γράμματα μιας λέξης.
  • τα γράμματα και οι λέξεις να σου φαίνονται εντάξει, όμως να αισθάνεσαι ζαλάδα ή πονοκέφαλο, ή να πονά το στομάχι σου κάθε φορά που προσπαθείς να διαβάσεις.
  • να βλέπεις τις λέξεις κανονικά, αλλά να μην μπορείς να τις διαβάσεις δυνατά, δηλαδή να μην μπορείς να συσχετίσεις τα γράμματα με τους ήχους και να τους κατανοήσεις.
  • να είσαι ικανός να συνδέσεις τις λέξεις με τους ήχους τους και να τις προφέρεις, αλλά να μην μπορείς να αναγνωρίσεις λέξεις που ήδη έχεις διαβάσει ξανά στο παρελθόν. Κάθε φορά σου φαίνεται ότι τις βλέπεις για πρώτη φορά.
  • να είσαι ικανός να διαβάσεις τις λέξεις ικανοποιητικά, αλλά να μην μπορείς να καταλάβεις το νόημα και να θυμάσαι αυτά που μόλις διάβασες, ασχέτως αν το διάβασες πολλές φορές.

dslksia
Πώς είναι να είσαι δυσλεξικός…


Όταν μιλάω σε κοινό, εξηγώ ότι να είσαι δυσλεξικός είναι σαν το τρέξιμο σε μια κούρσα 100 μέτρων. Στο δρόμο μου έχω εμπόδια, αλλά κανείς άλλος δεν έχει. Έχω αυτή την αίσθηση ότι είναι άδικο να είμαι ο μόνος με εμπόδια, αλλά δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Σύντομα το συναίσθημα αυτό με αφήνει, καθώς το όπλο εκπυρσοκροτεί για την εκκίνηση και ξεκινάω να τρέχω.

Προσπαθώ να τρέξω όπως οι άλλοι συμμαθητές μου, μιας και όλοι είχαμε την ίδια εκπαίδευση στο πώς να τρέξουμε.Μα τότε, χτυπάω το πρώτο εμπόδιο και πέφτω με το πρόσωπο.

Οι γονείς μου και οι δάσκαλοι γελάνε εις βάρος μου από τις κερκίδες, «προσπάθησε περισσότερο, τα άλλα παιδιά τρέχουν καλύτερα, πρέπει να είσαι τεμπέλης ή αργός». Τραβώντας τον εαυτό μου να σηκωθεί, προσπαθώ να τρέξω γρηγορότερα, και πέφτω ακόμα σκληρότερα αφού χτυπήσω το επόμενο εμπόδιο.

Τότε, κάποιος παίρνει το χρόνο να μου δείξει πώς είναι να ξεπερνάς εμπόδια, και σαν Ολυμπιονίκης δρομέας ξεπερνώ τους άλλους συμμαθητές μου. Το κλειδί, ωστόσο, είναι ότι πρέπει να το κάνω διαφορετικά, με τον τρόπο που ταιριάζει σε μένα.

To να μαθαίνεις είναι σαν ένα κοστούμι ραμμένο πάνω σου, παίρνει λίγο καιρό και είναι μοναδικό για τον καθένα.  Girard Sagmiller


Πηγή: babyradio

επιστροφή στην κορυφή